anne miyim ben yani şimdi?anne adayı mıyım yoksa?
ilk üç aylık dönem geçse bir "oh" çekeceğim gerçekten.
doktorumuz Sevil hanım, bunun bir doğa olayı olduğunu,
iyi şeylerin olmasını umut ettiğimiz gibi kötü şeylerin de olasılık dahilinde olduğunu unutmamamız gerektiğini söyledi. 13. haftaya kadar temkinli olacağımızı, doğanın ve vücudumun bu yeni oluşumu rededebileceğini ve bunun çok normal olduğunu söyledi.
tamam temkinliyim, evet tüm olasılıkları kabullenmeye çalışıyorum ama bir türlü karamsarlıktan kurtulamıyorum.
ya 13. haftayı sağ salim atlatamazsak,
ya olmazsa, ya tutmazsa...
tüm bunların yanında bir de kimseye söyleyememe durumu var. kan testinin sonucunu aldığımızda havalara uçtuk, babacıkla...
"ilk üç ayı atlatmadan herkese söylemeyelim" dedik. herkes kapsamında olmayan ailemize söyledik, birkaç arkadaşımıza. anneler bir kaç yakınına, arkadaşımız bir başka arkadaşa derken, bilenlerin sayısı epeyce artmış oldu. ara kararlaştırma sonucu bu bilgiyi kendimize saklamaya karar verdik, nazar değmesin, hele şu 3 ay bi geçsin, diye...
iyi de doğru soruyu soranlar, nokta vuruşu yapanlar, boş atıp dolu tutanlar, şüphelenenler var ki, her seferinde hebelek hübelek cevaplar vermekten ve "yok ya henüz" diye yalan söylemekten sıkıldım. çok becerebildiğim bir şey de değil, yalan söylediğim yüzümden okunuyorsa "çok pis rezil oluyorum" diye düşünmekten de, kendimi alıkoyamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder